Ik ben Anneleen. Vriendin van Sophie, mama van Gustave en Adèle en bezielster van Plan D.
Toen Sophie en ik aan het dagdromen waren over onze kinderwens, merkte ik al snel dat ik me niet comfortabel voelde om met een anonieme donor in zee te gaan. Was dat mijn eigen controledrang die daar aan de basis lag? Want zomaar bevrucht worden met het genetisch materiaal van iemand waar ik niks van af weet, leek mij een absurde gedachte. Of was het de schrik dat mijn kinderen vragen zouden stellen waar ook ik geen antwoord op zou weten? Ik weet het niet meer.
Ik ging daarom op zoek naar wat de mogelijkheden zijn in België. En tijdens die zoektocht viel ik al snel achterover van het gebrek aan informatie, en de achterstand die we hebben ten op zichte van onze buurlanden. In België is anoniem donorschap nog steeds de standaard, en alle andere pistes blijven sterk onderbelicht.
Daarom gingen we op zoek naar koppels die zelf ook voor een gekende donor kozen ons hierbij konden helpen. En zo vonden we er enkelen, al konden we ze op één hand tellen.
Na enkele interessante gesprekken en heel wat opzoekwerk, besloten we zo om met een gekende donor in zee te gaan. Dat zou ons niet alleen toegang geven tot alle noodzakelijke medische gegevens. Het zou onze kinderen in staat stellen om met hem kennis te maken, om antwoorden te krijgen op hun vragen en het gaf ons de mogelijkheid niet alleen een gezicht, maar ook een hele context te krijgen bij de man die ons zou helpen onze kinderwens in te vullen.
Ziekenhuizen schuiven deze optie jammer genoeg niet naar voor. Een groot deel, schuift ze zelf naar achter door op je angsten in te spelen. Want inmenging van een derde partij, zou je rol als ouder wel eens kunnen bemoeilijken, volgens hen. En dat is jammer, want ondertussen weten we van de vorige generaties donorkinderen dat het niet altijd een evidentie is om met die onwetendheid om te gaan. Van wie stam ik af? Wat voor iemand is dat? En hoeveel genetische halfbroers en halfzussen lopen er hier rond?
Mijn eigen waarden zijn authenticiteit, dankbaarheid en transparantie. En het is vooral die laatste die mij drijft om met Plan D anderen verder te helpen. Mijn doel? Zoveel mogelijk mensen informeren en misschien wel enthousiasmeren over de optie gekend donorschap, en ze daar ook in begeleiden. Want het is een perfect bewandelbaar traject, waar je zowel jezelf als je kinderen een grote cadeau mee doet. Door op voorhand hier zelf extra tijd en energie in te steken, kan je zo heel wat toekomstige uitdagingen voor jou én voor je kinderen uit de weg gaan. En je hoeft hier geen juridisch grijze zones voor op te zoeken. Gekende donatie is in België een legale piste, met een uitgewerkt wettelijk kader. Of je nu single bent, een hetero koppel of een lesbisch koppel.
Alle informatie die ik in de afgelopen 8 jaar hierover verorberde, heb ik samengebracht in Plan D. Dankzij de begeleidingstrajecten die ik sinds twee jaar aanbiedt en de interacties die ik heb met wensouders, bouwde ik een stevige expertise op in het thema gekend donorschap.
Gustave en Adèle weten alletwee - voor zover dat kan op hun leeftijd - dat ze twee mama’s hebben, en dat die twee mama’s aan een donor hulp hebben gevraagd. We praten vaak met de kindjes over Simon. En Gustave en Adèle hebben hem en zijn gezin al enkele keren ontmoet.
In die 3 jaar hebben we Simon ook al regelmatig gecontacteerd om informatie op te vragen wanneer onze huisarts ons vragen stelde over allergieën of andere medische gegevens in de familie.
En wanneer Gustave of Adèle in de klas zien dat andere gezinnen vaak een mama en een papa hebben, kunnen wij hen uitleggen hoe bij ons de vork in de steel zit.
Lost dat alles op? Nee, maar kunnen we zo wel transparantie bieden, en antwoorden geven op hun vragen? Ja.
Ben je zelf ook aan het uitzoeken hoe je je kinderwens invult wanneer je beroep moet doen op een donor? Wil je een overzicht van alle opties die mogelijk zijn in België, inclusief wat er sinds de uitspraak van het Grondwettelijk Hof allemaal aan het veranderen is?
VOLG PLAN D OP INSTAGRAM
Voor wie al onderweg is.
Ik weet dat dit een gevoelig onderwerp is. Misschien heb je al kinderen met behulp van een anonieme donor. Misschien raakt wat je hier leest je, omdat je deze informatie niet vroeger had. Of omdat je nu keuzes heroverweegt die je toen met de beste bedoelingen hebt gemaakt. Of misschien zou je wel met een gekende donor willen werken, maar vind je die niet.
Ik wil je zeggen: I get it. En ik weet dat het pijn kan doen om verhalen te horen die haaks lijken te staan op het pad dat jij bewandeld hebt.
Het is mijn missie geworden om andere mogelijkheden – en meer bepaald één daarvan – in de kijker te zetten. Niet omdat ik geloof dat er maar één juiste weg is, maar omdat ik er met hart en ziel voor gekozen heb om over die optie te spreken. Omdat die optie heel goed werkt voor ons maar tegelijk onderbelicht is vandaag en omdat ik geloof in openheid, in informatie, en in bewuste keuzes.
Ik vertel ons verhaal met veel overtuiging en enthousiasme. En je kan het lezen en denken: "voor Anneleen is er maar één waarheid". Maar dat is niet zo. Onze waarheid is niet dé waarheid. Ik wil hier niemand beoordelen.
Wat ik schrijf of vertel, zal mensen raken. En misschien ook tegen de borst stoten.
Maar dat komt omdat ik betrokken ben. Omdat dit onderwerp me raakt. En omdat ik hoop dat wat ik deel, iemand anders verder helpt.
Niet alles wat je leest zal je daarom per sé graag horen. En dat is oké. Ik hoop alleen dat je weet dat het nooit mijn bedoeling is om iemand te kwetsen. Ik wil vooral: bewustzijn creëren, vragen oproepen, en – waar mogelijk – steun bieden.
Als dit te veel is, of te rauw, dan mag je ook beslissen om niet verder te lezen. Dat is helemaal oké.
Mocht je zelf kinderen hebben met behulp van een anonieme donor, en met vragen zitten over ‘hoe ga ik hier best mee op’, ‘wanneer communiceer ik wat met mijn kinderen’ of ‘kan ik zelf op zoek gaan naar informatie over de donor’, raad ik je aan contact op te nemen met het zorg- en expertisecentrum voor families na donorconceptie, Donae.